قانون حجاب و عفاف درباره میراث و گردشگری چه میگوید؟
قانون حجاب و عفاف وظایف وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را در حوزه های کاری خود مشخص کرده است.
متن نهایی قانون «حمایت از خانواده با ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» معروف به قانون حجاب پس از مذاکرات متعدد مجلس و شورای نگهبان در 74 ماده و در مجموع 5 فصل تهیه و نهایی شد. در قسمت تعهدات مؤسسات و تعهدات وزارت میراث و گردشگری مواردی در این قانون مشخص شده است.
ماده 24 – وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی موظف است در راستای تحقق اهداف این قانون وظایف زیر را انجام دهد:
1- برنامه ریزی فرهنگی گردشگری اسلامی و طراحی الگوهای اسلامی ایرانی در اجرای تورهای گردشگری مختلف.
2- نظارت با تهیه و تدوین دستورالعمل اجرایی دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری، اقامتی و پذیرایی، موزه ها و ابنیه تاریخی با هدف ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در اماکن کنترل شده و استفاده از ظرفیت تشکل های حرفه ای گردشگری.
3. تأیید صلاحیت عمومی و تخصصی متقاضیان کار در مراکز وزارت اعم از مدیران، متصدیان و کارمندان دفاتر خدمات سیاحتی و سیاحتی، مراکز اقامتی و پذیرایی راهنمایان تور توسط وزارت امنیت داخلی به منظور جلوگیری از پذیرش افراد فاقد صلاحیت در مشاغل فوق به منظور تامین امنیت اخلاقی خانواده ها در این مراکز و اصلاح مقررات مربوط بر اساس این قانون.
4. اطلاع رسانی به گردشگران از قوانین جمهوری اسلامی ایران در خصوص مسائل اسلامی و فرهنگی و نظارت بر گروه های تورهای خارجی به منظور رعایت شئون اسلامی و تبیین سبک زندگی اسلامی خانواده محور.
5. طراحی و اجرای آموزش خانواده محور سبک زندگی اسلامی و «فرهنگ عفاف و حجاب» در سرفصل های دوره عمومی گردشگری با همکاری سازمان تبلیغات اسلامی برای موسسات تحت پوشش.
6- ایجاد موسسه مسافرتی و گردشگری خانواده محور با استفاده از سامانه یکپارچه گردشگری هوشمند جهت رونق گردشگری و استفاده از امکانات و خدمات اجتماعی موسسات مختلف به نحوی که سالانه حداقل چهل درصد (40%) مکان ها در دسترس باشد. به زوجین در دو سال اول ازدواج خانواده های دارای سه فرزند یا بیشتر و افراد و خانواده های معرفی شده از سوی نهادهای ذیربط الزامی است.
7. رصد، شناسایی و پیشگیری از فعالیت های غیرمجاز در فضای واقعی و مجازی گردشگری و تفریحی از طریق فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (فرجا) و آشنایی آنها با مراجع قضایی.
همچنین در ماده 41 این قانون آمده است:
در صورتی که در محل کسب حرفه یا شغل مجازی یا غیرمجازی، صاحبان یا کارمندان آنها مرتکب برهنگی، نجاست، حجاب یا بدحجابی شوند، علاوه بر اعمال مجازات مقرر برای مرتکب، مالک. حرفه یا شغل بدوی به جزای نقدی درجه پنج با دو ماه سود از درآمد حاصل از آن کار هر کدام بیشتر باشد و به تشخیص قاضی ممنوعیت خروج از کشور از شش ماه تا دو سال و در درجه بعدی جزای نقدی درجه چهار یا چهار ماه سود از درآمد حاصل از آن کار که از آن دو بیشتر است و ممنوعیت خروج از کشور از شش ماه تا دو سال مجازات دارد.
تبصره 1 – مسیرها و اماکن گردشگری محل کار مسئولان با مجریان یا صاحبان گروه ها و تورها (تورها) و کمپ های گردشگری اعم از رسمی یا غیر رسمی محسوب می شود.